fabulare

Latijn

Uitspraak

• IPA: /fa.buˈla.re/

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van fabula “verhaal, vertelling”.

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
fābulāre	fābulō	fābulāvī	fābulātum
eerste vervoeging	volledig

Werkwoord

1. praten, spreken

Overerving en ontlening

    via Volkslatijn *fab(u)lare

Italiaans: favolare Occitaans: faular

Portugees: falar Spaans: hablar

    als literaire ontlening

Frans: fabuler Nederlands: fabuleren, via Frans

Italiaans: fabulare Spaans: fabular

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
fabular

fabulare

1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud toekomende tijd (futuro) van fabular
2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud toekomende tijd (futuro) van fabular