de onbedwingbare neiging om zijn invloed te vergroten
In de jaren zestig explodeerde het aantal studenten, en in haar zoektocht naar geschikte huisvesting dacht de universiteit, in lijn met het stedenbouwkundig denken uit die tijd, aan moderne en grootschalige nieuwbouw. Bekende voorbeelden van de expansiedrang zijn het inmiddels gesloopte Maupoleum aan de Jodenbreestraat en de zogenoemde Doodskist aan het Weesperplein: kantoorpanden die de UvA bij gebrek aan beter huurde van projectontwikkelaars en beleggers.[2]
Na vier jaar werd hij benoemd tot adjunct-directeur. In 1990 volgde hij directeur Roel Otten op. Hij wist van aanpakken en in juni 2003 loodste hij Patrimonium de fusie met Rochdale in. Möllenkamp ontwikkelde daarbij zijn eigen stijl. Hij had een sterke expansiedrang. De Rochdale directeur was de eerste uit de Amsterdamse corporatiewereld die ging netwerken op de jaarlijkse vastgoedbeurs Mipim in Cannes, een met champagne, amuses en dure sigaren overspoelde beurs in de chicste hotels.[3]
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
