dwangmatige persoonlijkheidsstoornis

  • dwang·ma·ti·ge per·soon·lijk·heids·stoor·nis

dwangmatige persoonlijkheidsstoornis

  1. (medisch) een persoonlijkheidsstoornis die wordt gekenmerkt door algemene psychologische inflexibiliteit, zeer strikte naleving van regels en procedures, perfectionisme, en overmatige ordelijkheid