bevilling
- be·vil·ling
- vergunning
- «Advokaten ble fratatt sin bevilling.»
- De advocaat werd zijn vergunning onttrokken.
- «Advokaten ble fratatt sin bevilling.»
m | enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | bevilling | bevillingen | bevillinger | bevillingene |
genitief | bevillings | bevillingens | bevillingers | bevillingenes |
v | enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | bevilling | bevillinga | bevillinger | bevillingene |
genitief | bevillings | bevillingas | bevillingers | bevillingenes |
- ha bevilling til å skjenke øl og vin
een vergunning hebben om bier en wijn uit te schenken
- søke bevilling
verzoeken om een vergunning
- be·vil·ling
bevilling v
v | enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | bevilling | bevillinga | bevillingar | bevillingane |
genitief |
m bijvorm |
enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | bevillingi | |||
genitief |
- bevilling som advokat
vergunning als advocaat