Andere schrijfwijzen Niet te verwarren met: -er


Huidig
bestand
378
  • -er·-
  1. Oorspronkelijk dienend als meervoudsaanduiding, vergelijk Duits en Limburgs: -er.

-er-

  1. affix zonder eigen betekenis, tussen twee delen van een samenstelling geplaatst
    Hierdoor worden de twee delen van een woord op toepasselijke wijze met elkaar verbonden. De spelling volgt gedeeltelijk die van de meervoudsvorm, als er slechts één meervoudsvorm is en deze eindigt op -eren.
    • Kind, kinderen + wagen → kinderwagen. 
    • Ei, eieren + dop → eierdop. 
    • Wild → wildernis. 


Huidig
bestand
1
  • -er·-

-er-

  1. -er-