• ur·be·folk·nin·ge·nes
  • Noorse zelfstandignaamwoordsvorm met het voorvoegsel ur-, met het voorvoegsel be-, met het achtervoegsel -ning en met de woorduitgang -enes
Naar frequentie zeldzaam

urbefolkningenes

  1. genitief bepaald mannelijk en vrouwelijk meervoud van urbefolkning