trengte

Noors

Woordafbreking

• treng·te

Naar frequentie	969

Bijvoeglijk naamwoord

trengte, m / v / o

1. bepaalde vorm enkelvoud van de stellende trap van trengt

trengte, mv

1. onbepaalde en bepaalde vorm meervoud van de stellende trap van trengt

Werkwoord

trengte

1. verleden tijd van trenge

Nynorsk

Bijvoeglijk naamwoord

trengte

1. verouderde spelling of vorm van trengde tot 2012

(verouderd) bepaalde vorm enkelvoud en onbepaalde en bepaalde vorm meervoud van trengd

Werkwoord

trengte

1. verouderde spelling of vorm van trengde tot 2012

(verouderd) verleden tijd van trenga, trenge, trengja en trengje