tidleg
- tid·leg
- Afkomstig van het Oudnoorse woord tíðligr en van het Nederduitse woord tidelik
- Afgeleid van het Nynorske zelfstandige naamwoord tid met het achtervoegsel -leg
stellend | vergrotend | overtreffend | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald (sterk) |
m/v enkelvoud | tidleg | tidlegare | tidlegast |
o enkelvoud | tidleg | |||
meervoud | tidlege | |||
bepaald (zwak) |
enkelvoud en meervoud |
tidlege | tidlegare | tidlegaste |
tidleg
tidleg
- vroeg, vroegtijdig
- «Korleis behandle tidleg psykose?»
- Hoe vroegtijdig bij psychose helpen?
- «Korleis behandle tidleg psykose?»