ruften

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  ruften    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ruf·ten

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
ruften	ruftte	geruft
zwak -t	volledig

Werkwoord

ruften

1. inergatief (pejoratief) een wind laten

   • Tot haar ongenoegen ruftte hij in haar bijzijn. 

2. onpersoonlijk onaangenaam ruiken, rieken

   • Het ruft daar enorm. 

Gangbaarheid

• Het woord ruften staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ruften" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
61 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.