• re·sig·nert
  1. Bijvoeglijk gebruik van he voltooid deelwoord van het Noorse werkwoord resignere
  2. Werkwoord: Noorse bivoeglijknaamwoordsvorm en werkwoordsvorm met het voorvoegsel re-, met het achtervoegsel -ere en met de woorduitgang -t
Naar frequentie 46004
stellend vergrotend overtreffend
onbepaald
(sterk)
m/v enkelvoud resignert
o enkelvoud resignert
meervoud resignerte
bepaald
(zwak)
enkelvoud en
meervoud
resignerte

resignert

  1. gelaten, geresigneerd
    «Hun virket nemlig svært så resignert og interesseløst.»
    Ze leek erg gelaten en ongeïnteresseerd.

har abdisert

  1. voltooide tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van resignere

resignert

  1. voltooid (verleden) deelwoord van resignere


  • re·sig·nert
  1. Bijvoeglijk gebruik van he voltooid deelwoord van het Nynorske werkwoord resignere
  2. Nynorske bivoeglijknaamwoordsvorm en werkwoordsvorm met het voorvoegsel re-, met het achtervoegsel -ere en met de woorduitgang -t
stellend vergrotend overtreffend
onbepaald
(sterk)
m/v enkelvoud resignert
o enkelvoud resignert
meervoud resignerte
bepaald
(zwak)
enkelvoud en
meervoud
resignerte

resignert

  1. gelaten, geresigneerd

har abdisert

  1. voltooide tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van resignere

resignert

  1. voltooid (verleden) deelwoord van resignere