• ont·schie·ten
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
ontschieten
ontschoot
ontschoten
klasse 2 volledig

ontschieten [1]

  1. onovergankelijk uit het geheugen verdwijnen
    • Het was hem zelfs ontschoten toen hij er met de Koning over had gesproken. [2] 
  2. onovergankelijk door ondoordacht iets te zeggen, laten ontvallen
93 % van de Nederlanders;
88 % van de Vlamingen.[3]
  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2. Herzen, Frank
    De zoon van de woordbouwer 1970 ISBN 9062805450 pagina 116
  3.   Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be