• ont·er·ven
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
onterven
onterfde
onterfd
zwak -d volledig

onterven

  1. overgankelijk bepalen dat iemand niet langer voor een deel in de erfenis in aanmerking komt
    • Hij was allang onterfd door zijn vader. 
98 % van de Nederlanders;
97 % van de Vlamingen.[1]
  1.   Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be