Het Mattheuseffect werd dan ook terecht een begrip binnen en buiten de sociale wetenschappen. Bij zijn emeritaat verwees Herman Deleeck met trots naar de term die intussen werd ,,opgenomen in de Grote Winkler Prins (met vermelding van mijn naam) en in de nieuwe Van Dale (zonder). Bij dezelfde gelegenheid legde hij nog eens in detail uit hoe hij bij de term was gekomen en wie hem nog allemaal gebruikt had. En dit ,,ten gerieve van enkele nijdigaards die beweren dat niet Deleeck maar Merton het Mattheuseffect heeft uitgevonden.[2]