elektrische permittiviteit
- elek·tri·sche per·mit·ti·vi·teit
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | elektrische permittiviteit | - |
| verkleinwoord | - | - |
- (elektrotechniek) de mogelijkheid van een materiaal om elektrische energie op te slaan in een elektrisch veld. Vroeger werd het aangeduid als de diëlektrische constante van een materiaal
- Het woord 'elektrische permittiviteit' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.
- Zie Wikipedia voor meer informatie.