bellare

Latijn

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
bellāre	bellō	bellāvī	bellātum
eerste vervoeging	volledig

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van bellum met het achtervoegsel -are

Werkwoord

bellāre

1. oorlog voeren, strijden

Schrijfwijzen

• bellor