• a·bor·re
  • Afkomstig van het Ouddeense zelfstandige naamwoord aghborre
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   aborre     aborren     aborrer     aborrerne  
genitief   aborres     aborrens     aborrers     aborrernes  

aborre, g

  1. (straalvinnigen) Perca fluviatilis  , baars


aborre

  1. verouderde spelling of vorm van abborre tot 1874
onbepaalde mannelijke vorm nominatief enkelvoud
  • SAOL i Projekt Runeberg
  • Svenska Akademiens ordlista över svenska språket (SAOL)
    • DALIN (1850-53): abborre → aborre, m
    • SAOL 1 (1874): aborre, m, heden → g