woordvormingsregels

  • woord·vor·mings·re·gels

de woordvormingsregelsmv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord woordvormingsregel
     In de Middeleeuwen waren ze vooral praktisch: hoe kunnen wij dat Latijn gebruiken zodat we er wat aan hebben? Ze hebben toen ook heel veel nieuwe woorden gemaakt, maar deden dat op hun eigen manier en niet altijd volgens de woordvormingsregels van het klassieke Latijn. Ze speelden het bijvoorbeeld klaar om van een voornaamwoord een zelfstandig naamwoord te maken. Dan krijg je filosofisch bedoelde termen als haecitas (‘ditheid’), ipseitas (‘zelfheid’) en aliquiditas (‘ietsheid’). In het klassiek Latijn is dat bijna onmogelijk.[1]
  1.   Weblink bron
    Berthold van Maris
    “Het lange leven van Latijn” (20 december 2014) op nrc.nl