uitsloven/vervoeging

vervoeging van het Nederlandse werkwoord zich uitsloven
tegenwoordige tijd					verleden tijd				toekomende tijd
enkelvoud			meervoud		enkelvoud		meervoud		enkelvoud		meervoud
1	ik	sloof me uit (bijzin) me uitsloof	wij, we	sloven ons uit (bijzin) ons uitsloven	ik	sloofde me uit (bijzin) me uitsloofde	wij, we	sloofden ons uit (bijzin) ons uitsloofden	ik	zal me uitsloven	wij, we	zullen ons uitsloven
2	jij, je	slooft je uit (bijzin) je uitslooft	jullie	sloven je uit (bijzin) je uitsloven	jij, je	sloofde je uit (bijzin) je uitsloofde	jullie	sloofden je uit (bijzin) je uitsloofden	jij, je	zal, zult je uitsloven	jullie	zullen je uitsloven
	u	slooft zich/u uit (bijzin) zich/u uitslooft	u	slooft zich/u uit (bijzin) zich/u uitslooft	u	sloofde zich/u uit (bijzin) zich/u uitsloofde	u	sloofde zich/u uit (bijzin) zich/u uitsloofde	u	zult zich/u uitsloven	u	zult zich/u uitsloven
	gij, ge	slooft u uit (bijzin) u uitslooft	gij, ge, gijlieden	slooft u uit (bijzin) u uitslooft	gij, ge	sloofde u uit (bijzin) u uitsloofde	gij, ge, gijlieden	sloofde u uit (bijzin) u uitsloofde	gij, ge	zult u uitsloven	gij, ge gijlieden	zult u uitsloven
3	hij, zij, het	slooft zich uit (bijzin) zich uitslooft	zij, ze	sloven zich uit (bijzin) zich uitsloven	hij, zij, het	sloofde zich uit (bijzin) zich uitsloofde	zij, ze	sloofden zich uit (bijzin) zich uitsloofden	hij, zij, het	zal zich uitsloven	zij, ze	zullen zich uitsloven
onvoltooid deelwoord				voltooide tijd			gebiedende wijs			aanvoegende wijs
zich uitslovend				zich uitgesloofd hebben			sloof u/je uit, slooft je uit			slove zich uit (bijzin) zich uitslove