• pri·ma-·don·na

de prima-donnav

  1. verouderde spelling of vorm van prima donna vanaf 1955 tot 1996
      Achtereenvolgens komen een kostelijke parodie van de Italiaanse opera-aria en de virtuoze stemgymnastiek van de prima-donna met trillers, vocalises en een duizelig hoge la als slot, een moderne versie van de bij uitstek klassieke bourree, een ironiseren op de Weense wals.[1]
  1.   Weblink bron
    J.E. van Ackere
    Benjamin Britten, toondichter en humanist in: Dietsche Warande en Belfort., jrg. 111 nr. 10 (december 1966), Standaard, Antwerpen / Het Karveel, Utrecht, p. 733