pekkelen

West-Vlaams

afgeleid van pekkel zn "poot, been" met het achtervoegsel -en of van pekken ww met het achtervoegsel -el ^[1]

pekkelen

inergatief ingespannen of moeizaam lopen, hinken
«Hij zal geweldig moeten pekkelen om bij tijd aan te komen.»^[2]
Hij zal nog erg zijn best moeten doen om op tijd te komen.

▸ De gebuurs zagen ze pekkelen met heur puppe-schoecjes aan, al subbelen over onze uivallige Brugsche keitjes.^[3]

Vertaling ontbreekt, voeg deze alstublieft toe.

inergatief onvast staan
«De tafel pekkelt: 't vat gaat sturten.»^[4]
De tafel wankelt, de ton gaat omvallen.
inergatief (spel) bikkelen
«Win me pekkelen.»^[5]
Zullen we bikkelen?

↑ Weblink bron
Gezelle, Guido
“Loquela” (1907), L.J. Veen, Amsterdam, p. 542 kol. 2
↑ Weblink bron Gearchiveerde versie
Antoon Viaene
Uit den ouden taalschat. Hinckepincken - hikkepatjikken. in: Biekorf., jrg. 47 nr. 2 (februari 1946), A. Van Poelvoorde, Brugge, p. 44
↑ Weblink bron Gearchiveerde versie
Karel de Wolf
Van een engeltjen en van een duiveltje in: Biekorf., jrg. 37 nr. 8 (augustus 1931), Van Poelvoorde, Brugge, p. 249
↑ Weblink bron
Gezelle, Guido
“Loquela” (1907), L.J. Veen, Amsterdam, p. 383 kol. 2
↑ Weblink bron
Jacobs, Jozef
“Het Westvlaamsch van de oudste tijden tot heden.” (1927), J.B. Wolters< Groningen, p. 250