oehoeën
- oe·hoe·en
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| oehoeën |
oehoede |
geoehoed |
| zwak -d | volledig | |
oehoeën
- inergatief (dierengeluid) het voortbrengen van een uilenroep
- De twee uilen oehoeden een tijdje naar elkaar en daarna werd het stil.
- Het woord 'oehoeën' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.