• klän·ning

klänning g

  1. jurk
    «Hon har sin fina klänning på sig.»
    Zij heeft haar mooie jurk aan.
klännings enkelvoud meervoud
  onbepaald bepaald onbepaald bepaald
  nominatief     klänning     klänningen     klänningar     klänningarna  
  genitief     klännings     klänningens     klänningars     klänningarnas