kekkeren
- kek·ke·ren
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| kekkeren |
kekkerde |
gekekkerd |
| zwak -d | volledig | |
kekkeren
- inergatief (dierengeluid) lawaai maken zoals een Vlaamse gaai of een havik
- Ik dacht aan een havik toen ik een vogel hoorde kekkeren maar het bleek een gaai te zijn.
- Het woord 'kekkeren' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.