ivin

Bretons

Uitspraak

• IPA: /ˈiː.vin/

Woordherkomst en -opbouw

1. erfwoord: Afkomstig uit Middelbretons iuin, uit Keltisch *angʷīnā, zoals Cornisch ewyn, Welsh ewin en Nieuwiers ionga, bij de Indo-Europese wortel *h₃nogʰu-, waaruit ook Nederlands nagel.
2. erfwoord: Afkomstig uit Middelbretons yuin, uit Oudbretons in de plaatsnaam Caer 'n Iuguinen, verkleinwoord afgeleid van Keltisch *iwos, zoals Cornisch ywin, Welsh yw en Oudiers eó, bij de Indo-Europese wortel *h₁eiH-ueh₂, waaruit ook gewestelijk Nederlands ijf ‘venijnboom, taxus’.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	ivin	ivinoù

Zelfstandig naamwoord

ivin m

1. (anatomie) nagel

Schrijfwijzen

• iwin, ewin

Zelfstandig naamwoord

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	ivinenn	ivin

ivin

1. (plantkunde) taxus, venijnboom