imperative

Engels

Uitspraak

• VS: /ɪmˈpɛɹ.ə.tɪv/
  •  Audio (UK)    (hulp, bestand)

enkelvoud	meervoud
imperative	imperatives

Zelfstandig naamwoord

imperative

1. (grammatica) imperatief, gebiedende wijs
2. dwingende noodzaak, noodzakelijkheid

   «This measure is an economic imperative.»

   Deze maatregel is een economische noodzakelijkheid.

Bijvoeglijk naamwoord

imperative

1. bevelend, gezaguitstralend, autoritair

   «He entered the meeting with an imperative attitude.»

   He kwam de vergadering met een autoritaire housing binnen.