hinnire

Latijn

Uitspraak

• IPA: /ˌhɪn.ˈniː.rɛ/

Woordafbreking

• hin·ni·re

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van hinnus muildier met het achtervoegsel -ire.

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
hinnīre	hinnio	hinnīvi	hinnītum
vierde vervoeging	volledig

Werkwoord

hĭnnīre

1. hinniken

Afgeleide begrippen

• hinnienter, hinnitus