grunnire

Latijn

Uitspraak

• IPA: /ˌgrʊn.ˈniː.rɛ/

Woordafbreking

• grun·ni·re

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van een klanknabootsing grrr of gru (en de Proto-Indo-Europese stam *grun) met het achtervoegsel -ire.

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
grunnīre	grunnio	grunnīvi	grunnītum
vierde vervoeging	volledig

Werkwoord

grŭnnīre

1. knorren (van zwijnen)

Afgeleide begrippen

• grunnitus

Opmerkingen

• Voor de klassieke tijd komt ook de variant grundire voor.