buurdinc

Middelnederlands

	enkelvoud	meervoud
nominatief	buurdinc
genitief	buurdinx
datief	buurdinghe
accusatief	buurdinc

Zelfstandig naamwoord

buurdinc o

1. burengerecht, gerecht voor dagelijkse zaken, waarin de buren het vonnis vellen

   «Die ene poirter mach den anderen beclaghen [...] ghelijc men in enen buyrdinghe plach te doen.»

   De ene burger mag de ander aanklagen [...] zoals men dat in een burengerecht placht te doen.