• IPA: /ˈsniːkɐ/ (Etsbergs)
stamtijd
infinitief verleden
tijd
voltooid
deelwoord
snieke
sneek
gesneke
klasse 1 volledig

snieke

  1. stelen
    «Det jónk sneek de buuers ven 'ne nieksaandinkendje veurbieganger.»
    Die jongen stal de beurs van een nietsvermoedende voorbijganger.
  2. (jongerentaal) te grazen nemen
    «Ich weit wie't v'r 'm kèntj snieke
    Ik weet hoe we hem te grazen kunnen nemen.