nominative

Engels

Uitspraak

• /ˈnɒmɪnətɪv/

enkelvoud	meervoud
nominative	nominatives

Zelfstandig naamwoord

nominative

1. (taalkunde) nominatief; een naamval die gewoonlijk het onderwerp van een zin aanduidt

   «In languages like Scottish Gaelic the nominative differs from the vocative.»

   In talen zoals Schots-Gaelisch verschilt de nominatief van de vocatief.

Bijvoeglijk naamwoord

nominative

1. (taalkunde) wat op de nominatief betrekking heeft
2. naamdragend, waaraan de naam van een persoon gehecht is