stellend vergrotend overtreffend
diatomic - -

diatomic

  1. (scheikunde) tweeatomig
    «Iodine is a diatomic molecular solid.»
    Jodium is een tweeatomige moleculaire vaste stof.
enkelvoud meervoud
diatomic diatomics

diatomic

  1. (scheikunde) een tweeatomig molecuul of stof die daaruit bestaat
    «De quantum mechanics of diatomics is quite well understood.»
    De kwantummechanica van tweeatomige moleculen is vrij goed bekend.