besibberen

Middelnederlands

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd		voltooid deelwoord
	enkelvoud	meervoud
besibberen	besibberde	besibberden	besibbert
	volledig

Werkwoord

besibberen

1. overgankelijk bezoedelen, bevlekken

   «Haerlieder ziele, die metter zelver zonde van ... simonie zo leelick besibbert en besmet zijn.»

   Hun zielen, die met dezelfde zonde van ... simonie zo lelijk bezoedeld en bevlekt zijn.