dobbelte

Deens

Woordafbreking

• dob·bel·te

Bijvoeglijk naamwoord

dobbelte, g / o

1. bepaalde vorm enkelvoud van de stellende trap van dobbelt

dobbelte, mv

1. onbepaalde en bepaalde vorm meervoud van de stellende trap van dobbelt

Noors

Woordafbreking

• dob·bel·te

Naar frequentie	11734

Bijvoeglijk naamwoord

dobbelte, m / v / o

1. bepaalde vorm enkelvoud van de stellende trap van dobbelt

dobbelte, mv

1. onbepaalde en bepaalde vorm meervoud van de stellende trap van dobbelt

Nynorsk

Woordafbreking

• dob·bel·te

Bijvoeglijk naamwoord

dobbelte, m /v / o

1. bepaalde vorm enkelvoud van de stellende trap van dobbelt

dobbelte, mv

1. onbepaalde en bepaalde vorm meervoud van de stellende trap van dobbelt