bunken

Deens

Woordafbreking

• bun·ken

Zelfstandig naamwoord

bunken, g

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van bunke

Noors

Woordafbreking

• bun·ken

Zelfstandig naamwoord

bunken, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van bunke

Nynorsk

Woordafbreking

• bun·ken

Zelfstandig naamwoord

bunken, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van bunke