bouquin
- Leenwoord uit de Middelnederlandse verkleinvorm bucsken (1240), boecskijn “boekje”, afgeleid van bouc (1268) “boek” (met het achtervoegsel -kijn), waarvan de medeklinkercluster -csk- in de Franse vorm vereenvoudigd werd, aangetroffen sinds 1459. [1]
bouquin m
- (spreektaal) boek
- «J’ai lu un bouquin sensas.»
- Ik heb een te gek boek gelezen. [2]
- «J’ai lu un bouquin sensas.»