abstinent
Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
- ab·sti·nent
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘iemand die zich vrijwillig onthoudt’ voor het eerst aangetroffen in 1301 [1]
- uit het Latijn [2]
stellend | vergrotend | overtreffend | |
---|---|---|---|
onverbogen | abstinent | abstinenter | abstinentst |
verbogen | abstinente | abstinentere | abstinentste |
partitief | abstinents | abstinenters | - |
Bijvoeglijk naamwoord
abstinent
- zich van iets onthoudend
- Zij is een abstinente vrouw.
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | abstinent | abstinenten |
verkleinwoord | abstinentje | abstinentjes |
Zelfstandig naamwoord
de abstinent m
- (persoon) iemand die zich onthoudt, meestal van alcohol
- Hij is sinds kort een abstinent.
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord abstinent staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "abstinent" herkend door:
68 % | van de Nederlanders; |
70 % | van de Vlamingen.[3] |
Verwijzingen
- ↑ "abstinent" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ abstinent op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Slowaaks
Zelfstandig naamwoord
abstinent m
Afgeleide begrippen
Verwante begrippen
Tsjechisch
Uitspraak
- IPA: /apstɪnɛnt/
Woordafbreking
- ab·s·ti·nent
Zelfstandig naamwoord
Verbuiging
enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|
nominatief | abstinent | abstinenti | |
genitief | abstinenta | abstinentů | |
datief | korte vorm | abstinentu | abstinentům |
lange vorm | abstinentovi | ||
accusatief | abstinenta | abstinenty | |
vocatief | abstinente | abstinenti | |
locatief | korte vorm | abstinentu | abstinentech |
lange vorm | abstinentovi | ||
instrumentalis | abstinentem | abstinenty |