pretérito imperfecto

pretérito imperfecto m

  1. (taalkunde) werkwoordsvorm gebruikt voor handelingen die in het verleden zijn begonnen en van belang zijn voor het heden, letterlijk: onvoltooid verleden tijd
  • Het Spaans heeft verschillende vormen voor de verleden tijd die het Nederlands niet op die manier kent; de pretérito imperfecto is naar gebruik en betekenis niet hetzelfde als de onvoltooid verleden tijd in het Nederlands. Omdat het om een specifiek Spaans begrip gaat, kan het ook onvertaald blijven.