praemittere
- prae·mi·tte·re
| stamtijd | |||
|---|---|---|---|
| infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
| praemittere | praemittō | praemīsī | praemissum |
| volledig | |||
praemittere
- vooruitsturen, van tevoren sturen
- (postklassiek) van tevoren bekendmaken
- (Tacitus) van tevoren zeggen