ordet

Deens

Woordafbreking

• or·det

Naar frequentie	1704

Zelfstandig naamwoord

ordet, o

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van ord

Noors

Woordafbreking

• or·det

Naar frequentie	1230

Zelfstandig naamwoord

ordet, o

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van ord

Nynorsk

Woordafbreking

• or·det

Zelfstandig naamwoord

ordet, o

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van ord

Zweeds

Woordafbreking

• or·det

Zelfstandig naamwoord

ordet, o

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van ord