• IPA: (Hanoi) /ɓɔ35 ɓuɜ̰k31/

bó buộc

  1. beperken in zijn doen en laten, vasthouden, verplichten
    hoàn cảnh bó buộc – beperkende situatie
    bó buộc phải ra đi. – Hij is verplicht te vertrekken.
    Người ta bó buộc nó phải nhận. – Hij werd verplicht om het te aanvaarden.