ørkenen

Deens

Woordafbreking

• ør·ke·nen

Naar frequentie	2911

Zelfstandig naamwoord

ørkenen, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van ørken

Noors

Woordafbreking

• ør·ke·nen

Naar frequentie	2401

Zelfstandig naamwoord

ørkenen, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van ørken

Nynorsk

Woordafbreking

• ør·ke·nen

Zelfstandig naamwoord

ørkenen, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van ørken