muiken/vervoeging

vervoeging van de bedrijvende vorm van muiken
onbepaalde wijs			kort			lang
onvoltooid	tegenwoordig		muiken			te muiken
	toekomend		zullen muiken			te zullen muiken
voltooid	tegenwoordig		hebben gemuikt			te hebben gemuikt
	toekomend		gemuikt zullen hebben			gemuikt te zullen hebben
	onvoltooid deelwoord		voltooid deelwoord			gebiedende wijs		aanvoegende wijs
	muikend		gemuikt			ev. muik	mv. verouderd muikt	muike
aantonende wijs	enkelvoud					meervoud
onvoltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij, ge	hij, zij, het	wij, we	jullie	zij, ze
tegenwoordig (o.t.t.)	muik	muikt	muikt	muikt	muikt	muiken	muiken	muiken
verleden (o.v.t.)	muikte	muikte	muikte	muikte	muikte	muikten	muikten	muikten
toekomend (o.t.t.t.)	zal muiken	zult/zal muiken	zult/zal muiken	zult muiken	zal muiken	zullen muiken	zullen muiken	zullen muiken
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou muiken	zou muiken	zou(dt) muiken	zoudt muiken	zou muiken	zouden muiken	zouden muiken	zouden muiken
voltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij
tegenwoordig (v.t.t.)	heb gemuikt	hebt gemuikt	hebt/heeft gemuikt	hebt gemuikt	heeft gemuikt	hebben gemuikt	hebben gemuikt	hebben gemuikt
verleden (v.v.t.)	had gemuikt	had gemuikt	had gemuikt	hadt gemuikt	had gemuikt	hadden gemuikt	hadden gemuikt	hadden gemuikt
toekomend (v.t.t.t.)	zal gemuikt hebben	zal/zult gemuikt hebben	zult/zal gemuikt hebben	zult gemuikt hebben	zal gemuikt hebben	zullen gemuikt hebben	zullen gemuikt hebben	zullen gemuikt hebben
voorwaardelijk (v.v.t.t.)	zou gemuikt hebben	zou gemuikt hebben	zou/zoudt gemuikt hebben	zoudt gemuikt hebben	zou gemuikt hebben	zouden gemuikt hebben	zouden gemuikt hebben	zouden gemuikt hebben