kunnen/vervoeging

vervoeging van het werkwoord kunnen
tegenwoordige tijd				verleden tijd				toekomende tijd
enkelvoud		meervoud		enkelvoud		meervoud		enkelvoud		meervoud
ik	kan	wij, we	kunnen	ik	kon	wij, we	konden	ik	zal kunnen	wij, we	zullen kunnen
jij, je	kunt, kan ^[1]	jullie	kunnen	jij, je	kon	jullie	konden	jij, je	zal, zult kunnen	jullie	zullen kunnen
u	kunt, kan ^[2]	u	kunt , kan	u	kon	u	kon	u	zal, zult kunnen	u	zal, zult kunnen
gij, ge	kunt	gij, ge, gijlieden	kunt	gij, ge	kondt^[3]	gij, ge, gijlieden	kondt	gij, ge	zult kunnen	gij, ge, gijlieden	zult kunnen
hij, zij, het	kan	zij, ze	kunnen	hij, zij, het	kon	zij, ze	konden	hij, zij, het	zal kunnen	zij, ze	zullen kunnen
onvoltooid deelwoord			voltooid deelwoord			gebiedende wijs			aanvoegende wijs
-			hebben gekund / (niet-standaardtaal: gekunnen) hebben kunnen^[4]			-			(kunne)

↑ Bij de jij-vorm wordt in de schrijftaal meestal kunt gebruikt. Jij kan kan ook, maar is informeler. Indien de jij-vorm gebruikt wordt in de zin van men is echter kan meer gebruikelijk:
Je kan dat ook anders doen.
Bij inversie is de vorm kun gebruikelijk:
Kun je me even helpen?
↑ Omdat 'u' van oorsprong een derde persoon is, zijn zowel u kunt als u kan mogelijk. Het laatste wordt in Nederland vaak als informeel beschouwd. zie
↑ De vervoeging van sterke en onregelmatige werkwoorden met gij bestaat uit de verledentijdsstam met uitgang -t (behalve als de stam al op een t eindigt). [1]
↑ gevolgd door een infinitief: Wij hebben niet kunnen werken