kruin

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  kruin    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• kruin

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘bovenste deel van hoofd’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1350

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	kruin	kruinen
verkleinwoord	kruintje	kruintjes

Zelfstandig naamwoord

de kruin v / m

1. het bovenste deel van het hoofd, dat gewoonlijk met haar bedekt is

   • In sommige kloosterordes hebben de monniken een kruinschering of tonsuur, waarbij het haar van de kruin wordt weggeschoren. 

2. het bovenste deel van een boom waar de bladeren zitten

   • Je zag vanuit de ramen de kruinen van twee grote platanen.  

Hyponiemen

• [1] tonsuur, kruinschering

Gangbaarheid

• Het woord kruin staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kruin" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.