blatant

Nederlands

Woordafbreking

• bla·tant

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Engels, voor het eerst aangetroffen in 1889

Bijvoeglijk naamwoord

blatant

1. overduidelijk, vaak op een manier die blijk geeft van een zekere schaamteloosheid

   • Dat is blatante reclame. 

Gangbaarheid

• Het woord blatant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

Engels

Uitspraak

• Geluid:  blatant (VS)    (hulp, bestand)

Woordherkomst en -opbouw

• Mogelijk te herleiden tot het Schots (blaitand)

Bijvoeglijk naamwoord

stellend	vergrotend	overtreffend
blatant	more blatant	most blatant

blatant

1. blatant, overduidelijk