vert

Engels

Zelfstandig naamwoord

vert

1. (heraldiek) sinopel

Frans

Uitspraak

• Geluid:  vert    (hulp, bestand)
• IPA: /vɛʁ/

Woordherkomst en -opbouw

• van Latijn viridis "groen"

	enkelvoud	meervoud
mannelijk	vert	verts
vrouwelijk	verte	vertes

Bijvoeglijk naamwoord

vert m

1. (kleur)  groen bn 
2. (spreektaal) ontdaan, ontgoocheld

   «J’ai pas réussi mon examen de code, j’suis vert!»

   Ik heb de theorie van mijn rijexamen niet gehaald, daar ben ik kapot van!

Afgeleide begrippen

• verdâtre