radiocommunicatie

  • ra·dio·com·mu·ni·ca·tie

deradiocommunicatiev

  1. (telecommunicatie) uitwisselen van informatie met behulp van elektromagnetische straling
     En het was niet waarschijnlijk dat het personeel aan boord de radiocommunicatie mocht gebruiken voor privéberichten.[2]
  2. (communicatie) berichten die met behulp van elektromagnetische straling worden uitgewisseld
     Volgens de Zweedse krant Svenska Dagbladet gaat het om een Russische duikboot. Er zou vorige week radiocommunicatie in het Russisch zijn opgevangen, waaruit blijkt dat de boot in nood was.[3]
  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2. Jan Guillou (vert. Bart Kraamer)
    “Kop in het zand” (2015), Uitgeverij Prometheus op Wikipedia, ISBN 9789044628142
  3. Bronlink geraadpleegd op 4 augustus 2022 Weblink bron “Zweden in de ban van onderzeeër” (Maandag 20 oktober 2014), NOS