• op·beu·ring
enkelvoud meervoud
naamwoord opbeuring opbeuringen
verkleinwoord opbeurinkje opbeurinkjes

de opbeuringv

  1. troost, iets waarmee je iemand kracht en moed geeft na een teleurstelling
    • Het kind had een opbeuring nodig na het behalen van de onvoldoende. 
85 % van de Nederlanders;
88 % van de Vlamingen.[1]
  1.   Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be