merket

Noors

Woordafbreking

• mer·ket

Naar frequentie	1896

Werkwoord

merket

1. verleden tijd van merke
2. voltooid deelwoord van merke

Schrijfwijzen

• [1-2]: merka

Zelfstandig naamwoord

merket, o

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van merke

Nynorsk

Woordafbreking

• mer·ket

Zelfstandig naamwoord

merket, o

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van merke