▸Zeker in België was de breuk groot, want zo verdween het haast feodale model waarin de professor vanop zijn leerstoel zowat alles eigenmachtig besliste, tot zijn eigen opvolging toe. Dat leverde intellectuele vrijheid en academische continuïteit op, maar ook het risico op luiaardij, beunhazerij, machtsmisbruik of nepotisme. Nee, vroeger was het niet beter.[2]
▸Deze perceptieoorlog is een taalstrijd, die in de praktijk vooral in twee varianten zijn beslag krijgt. De eerste is die waarin bepaalde begrippen haast automatisch aan andere gekoppeld raken. Zo ontstaan stereotiepen waardoor ‘bankiers’ en ‘bonussen’ er altijd in één ademtocht uitkomen, of waarin ‘werklozen’ en ‘luiaardij’ ook altijd samen lijken te horen.[3]